با نزدیک شدن به اسکار، معمولا نسخه‌ی DVDSCR یا نسخه‌ی نه چندان با کیفیت دیگر و گاها با هاردسابِ فیلم‌های اسکاری خیلی زودتر از موعد منتشر میشود، ولی اگرچه گاهی نمی‌شود! ولی تا انتشار نسخه‌ی قابل قبولی از این فیلم‌ها صبر می‌کنم. چند روز پیش هم نسخه‌ی BluRay فیلم Arrival منتشر شد و بالاخره دیدمش. مدت زیادی منتظرش بودم و خوشبختانه حتی فراتر از انتظارم ظاهر شد و در نتیجه برآن شدم که کمی در موردش بنویسم.
Arrival فیلمی که با فاصله‌ی زیاد از رقبا چیزهای جدیدی برای ارائه دارد، و فراتر از ژانر خودش ظاهر شده. Arrival اگرچه بهترین علمی-تخیلی‌ای نیست که در سالهای اخیر دیدم، ولی بجرات بهترین علمی-تخیلی امسال است.
ایده‌ی ساده
اگر نگاهی به فیلم‌های پرسروصدا و بزرگ گذشته بیندازید، متوجه می‌شوید که بنیان برخی از آن‌ها یک ایده‌ی ساده‌ست که به درستی بسط داده شده و حتی در نهایت امر انبساط همان ایده‌ی بسیار ساده باعث پیچیدگیِ جذابی شده که حتی با چندین بار دیدن، همچنان جذاب است. از بهترین نمونه‌های اینچنینیِ سالهای اخیر، Inception نولان است.
Arrival هم سعی در گفتن ایده‌ای دارد که از گفتار (زبان) سرچشمه می‌گیرد، بر پایه‌ی فرضیه‌ی Sapir-Whorf؛ که ادعا می‌کند زبان ما بر جهانبینی، رفتار و شناخت ما موثر است. به واقع دور از انتظار هم نیست، ادیبان بزرگ فرانسوی بوده‌اند، زبانی لطیف و سرشار از کنایه، و فیلسوفان بزرگی از دل زبان آلمانی برخواسته‌اند، زبانی دقیق و بدون ابهاماتِ معمول. حال Arrival این ایده را مطرح می‌کند که چون زبان‌های زمینی همه خطی هستند، نگرش انسان به همه‌چیز از جمله زمان خطی‌ست. بیگانه‌های فیلم Arrival به زبانی گفت‌وگو می‌کنند که بصورت دایره‌ای نوشته میشود، و همین باعث میشود که جهان‌بینی‌شان مانند ما خطی نباشد. و بتوانند آینده و گذشته را مانند حال مشاهده کنند.
انتقال حس
مشکل بسیاری از فیلم‌هایی که شکست می‌خورند، عدم توانایی نویسنده و مهمتر از آن کارگردان است که نمی‌توانند:
- بازی مناسبی از بازیگر بگیرند.
- با میزانسن، صدا و تدوین درست حس درست را به مخاطب منتقل کنند.
به عنوان توضیح معنی واژه‌های مناسب و درست که در ۲ مورد بالا ذکر شده‌اند باید بگویم که همان است که شما را ۲ ساعت از زمان فعلی رها می‌کند و با هنرمندی تمام به دنیای فیلم می‌کشاند، بدون اینکه متوجه کذشت زمان بشوید.
به عنوان مثال: از فیلم‌های بدی که اخیرا دیده‌ام Pete’s Dragon است. با اینکه قصه جذابیت‌های لازم برای غرق کردن مخاطب را داد، ولی باز هم نتیجه‌ی بشدت غیر جذابی حاصل شده.
ولی Arrival با پرداخت‌های ابتدایی درست، صبوریِ دوربین در سکانس‌های ابتدایی، کاملا شما را وارد جریال قصه می‌کند. حدود ۵ دقیقه‌ی اول فیلم هیچ مکالمه‌ای صورت نمی‌گیرد و این مدت زمانی‌ست که چشم و ذهن شما با روند زندگی لویس (Amy Adams) از گذشته تا حال آشنا می‌شوید. و بعد پلان‌های کوتاه و لانگ‌شات‌ها… کم‌کم استرس قریب‌الوقوع را گوشزد می‌کنند.
حالا اگر نگاهی به ۵ دقیقه‌ی ابتدایی Pete’s Dragon بیندازید؛ متوجه می‌شوید که مکالمه و صمیمیت سریع پیت و اژدها چقدر لوس و پرداخت نشده‌ست.
خیلی هم خوب. برم ببینم. کلا از دیدن فیلم هایی که تو پیشنهاد کردی تاحالا پشیمون نشدم:) اسپویلر آلرت هم بزن اون بالا:)
فیلم رو بررسی کردم، قصه رو که نگفتم تا نیاز به اسپویلر آلرت باشه.
مطلب بذار :اسمایلی خشم:
وسوسه‌ام میکنی از این چالش مسخره‌های روزی یک مطلب بذارم، فیدخونتو با اسپم پر کنم?
مطلب خوبی بود….
به جرأت می‌تونم بگم، بهترین فیلمِ ۲۰۱۶ بود.
مطلب بذار :اسمایلی خشم:
+
خوبه که نظرات تاریخ داشته باشن.
در جهت اهداف مینیمالیستی و ادعای محتوای سبز؛ ترجیح‌ام اینه فعلا. بازم ممنون.